Σελίδες

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

αναγνώσεις και ... αναγνώστες

Να έχεις αναγνώσεις*

Να είμαστε σε θέση να αναγιγνώσκουμε,
να ενημερωνόμαστε δια του γραπτου λόγου
Στη ζωή μας , θα μας δοθεί η ευκαιρία να προσεγγίσουμε:
κείμενα, στατικά αλλά και κυλιόμενα, με τη βοήθεια των ματιών:
σημεία σε ανοιχτόχρωμο ή σκουρόχρωμο φόντο ενός χαρτιού, μιας οθόνης...
κι ακόμη πιο κοντά χωρίς μεσάζοντες:
σημεία ανάγλυφα, με τη βοήθεια των χεριών...**


Ν' αποκρυπτογραφείς:

Δεν είναι απίθανο να διψάσουμε ν' αναζητήσουμε
κι άλλες, λογής λογής σημειογραφίες
αλφαβήτου, αριθμών, μουσικής και
συντομογραφίες,κώδικες, σύμβολα.


...κι όσο περνά ο καιρός θα πλουτίζει ο νους μας,
με κάθε ανάγνωση, θα δοκιμάζεται η αντιληπτική μας ικανότητα.
κι αν ψηλαφίσουμε λιγάκι το εντός μας, λες και μορφώνεται μέσα μας ένα δέντρο της ανάγνωσης. Οι ρίζες του βαθιές, στην προσχολική ηλικία με τα πρώτα μαθησιακά ερεθίσματα. Ο κορμός είναι η σχολική ηλικία, η εγκύκλιος παιδεία που όλοι προσπαθούν να αποκτήσουν. Τα κλαδιά είναι τα δικά μας προσωπικά αναγνώσματα,  παρακλάδια τους: τα συγγενικά σε ύφος κείμενα, εργασίες δικές μας ή οι πηγές που ανατρέχουμε λόγω αυτών, φύλλα και καρποί το πόσο αφομοιώνουμε όσα γνωρίσαμε μέσα απ' αυτή τη διαδικασία.




Το σώμα μας εγγράφει βαθιά τις διαδρομές του μυαλού.
Κάθε νέα ανάγνωση, μας στιγματίζει: αλλοιώνει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα.
Κι ότι μάθουμε "ουδέποτε εκπίπτει".


Να αναγνωρίζεις 

Να ξανά-γνωρίζουμε
Δεν είναι τυχαίο ότι η μαιευτική μέθοδος στη φιλοσοφία, υποστηρίζει ότι η διαδικασία της μάθησης δεν πρέπει να είναι κοπιαστική... πως πρέπει να βρούμε, απλά, τον τρόπο να θυμηθούμε τα πάντα, γιατί ήδη τα γνωρίζουμε.


Πόσο πιο πλήρεις θα ήμασταν αναγνωρίζοντας νοήματα
σε κινήσεις των χειλιών***
μα και, χειρονομίες****

και πόσο περιζήτητοι... διαβάζοντας
τους οιωνούς
σημεία των καιρών, σημάδια του κινδύνου.

                                           ----


Να έχεις αναγνώσεις
πάει να πει, επίσης, να σε διαβάζουν.
Ό,τι κι αν γράφεις
δοκίμια, σχόλια, άρθρα, επιστολές, βιβλία, ιστολόγια.

Να επικοινωνεις
Να έχεις αναγνώστες*****.
κοινωνούς της (συγγραφικής) εικόνας σου.
Να σε αναλύουν. Να σε θεωρούν ανοιχτό ή κλειστό βιβλίο κατά περίπτωση******.

Σε γενικές "γραμμές",
οι αναγνώσεις αφορούν το συντονισμό μας με ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Επιτυγχάνουν σε σχέση με το "πόσο είμαστε σε θέση", με τη χρήση των αισθήσεων και των εργαλείων που μας εφοδιάζει ο νους και το σώμα μας, να επικοινωνήσουμε. Δεν είναι εύκολο να μας συμβαίνει πάντοτε. Δεν είναι αναμενόμενο να συμβαίνει σε όλους όσους θα συναντήσουμε. Είναι στη δική μας επιλογή ποια μηνύματα θα μας επηρεάσουν και ποια όχι. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να παρεξηγήσουμε και να μας παρεξηγήσουν.

 Καλές αναγνώσεις εύχομαι


Υ.Γ.
Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στους αναγνώστες του ιστολογίου.
Εγραφα με μολύβι και στυλό, ποτέ με πένα,
έμαθα τυφλό σύστημα στα δώδεκα, με προτροπή του πατέρα μου,
κι όλο θορυβούσα τις νύχτες, με μια γραφομηχανή.
Σήμερα έχω το αλαφρό πληκτρολόγιο,
κι όμως φτιάχνοντας ένα ιστολόγιο
νιώθω την αγωνία εκείνου που ρίχνει μποτίλια στον ωκεανό.





mama sto dromo, Στέλλα, 
Σπύρο, Ρεγγίνα, και zervoumar,
κι αφανή αναγνώστη
ευχαριστώ που ξετυλίξατε το μήνυμα...
 
-----------------------------------------------------------------------------
* Αναγνώσεις; Διαβάζοντας τη λέξη "ανάγνωση" μας έρχονται στο νου, τα μαθητικά χρόνια:
εκείνες  τις  ώρες  όπου  οι  γονείς  μας, κατ' απαίτηση του δασκάλου,  επιτηρούσαν  την εξάσκησή μας, πρώτα πρώτα, στο συλλαβισμό επιλεγμένων λέξεων  μέσα απ' τα βιβλία, κι έπειτα, στην εκφώνηση κειμένων όλων των λογοτεχνικών ειδών.
"Κάθε αρχή και δύσκολη".  Μπορεί μια στοιχειώδης εργασία σαν την παραπάνω στην παιδική ηλικία να φαντάζει βάσανο, αλλά, το όφελος, κατακτώντας τη λειτουργία της αναγνωσης σε μια γλώσσα, είναι τεράστιο, τόσο για την καλλιέργειά μας, όσο και για την ασφάλειά μας, καθώς παντού υπάρχουν γραπτές πληροφορίες: σήματα κυκλοφορίας, πινακίδες , ετικέτες και εγχειρίδια για το κάθε τι*.
Η ανάγνωση όπως την ξέρουμε, στον κόσμο των μεγάλων, γίνεται σε παρουσιάσεις, σε ποικίλες εκδηλώσεις, και σε επαγγέλματα που έχουν σχέση με το λόγο όπως στο πανεπιστήμιο ή στο θέατρο , σε "αναλόγια" όπως λεγονται. Τέλος, συναντούμε την έννοια σε εξετάσεις ξένων γλωσσών και μουσικής όπου κανείς πρέπει να ερμηνεύσει ικανοποιητικά ένα κείμενο χωρίς διακοπή. 

** κάτι καινούργιο για μένα. Πώς θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν άτομα που δεν βλέπουν αλλά και δεν ακούν επαρκώς; Με το σύστημα Lormen που γίνεται με την ψηλάφιση στην παλάμη του συνομιλητή.( αξίζει να επισκευτείτε τη σελίδα όπου υπάρχει και το αντίστοιχο βίντεο : http://threelinesaway.wordpress.com/2009/11/16/land-of-silence-and-darkness/)


*** Αξίζει κανείς να επισκευτεί την ιστοσελίδα της Σοφίας Κολοτούρου, http://www.sofiakolotourou.gr/m.php?m=videos&id=20
και να την ακούσει, να την δει, να διαβάσει τα χείλη της στο ακόλουθο βίντεο, ή αν επιθυμεί με την λειτουργία cc μπορεί να διαβάσει και τους υποτίτλους.



**** Χειρονομίες είναι η γλώσσα του σώματος, η γλώσσα των μη ακουόντων, αλλά και η γλώσσα της μουσικής της οποίας, όχι τυχαία οι αρχικές σημειογραφίες ονομάζονται "νευματικές". Απολαύστε μια απόπειρα βιντεοκλιπ " Όταν σ' είχα πρωτοδεί" εξήγησης στην ελληνική νοηματική από την Αριστούλα και τον Κώστα μέλη της ομάδας "ΦΙΛΟΙ ΚΩΦΩΝ ΡΟΔΟΥ". Υπάρχουν και άλλες προσπάθειες στο youtube μπορείτε να βάλετε GSL (ελληνική νοηματική γλώσσα).


κι αν θέλετε να δείτε και ένα παράδειγμα με τους ξένους διάσημους πανέμορφους ηθοποιούς Νάταλι Πόρτμαν και Τζώννυ Ντεπ, με το τραγούδι του Πώλ Μακάρτνευ "My Valentine" σε αγγλικό στίχο με την αμερικάνικη νοηματική, μη διστάσετε να πατήσετε play:



***** κάτι που ήδη γνώριζα : οι αναγνώστες στη χριστιανική (με εκκίνηση από την εβραϊκή) λατρεία, όπου δίνεται μεγάλη βάση στις γραφές, είναι ο κατώτερος βαθμός του κλήρου. Οι αναγνώστες είναι εντεταλμένοι, ειδικοί, στη μεγαλόφωνη και μελισματική εκφορά των κειμένων προς το πλήθος των πιστών. 'Ισως με τον τρόπο τους θέλουν να φωτίσουν τα κείμενα, έτσι ώστε το νόημα, πίσω από τις λέξεις, να φτάνει πιο εύκολα στους αποδέκτες του.
****** κάτι που έμαθα, αλλά δεν έχω ακόμη γνωρίσει από κοντά.
Μια εξαιρετική άποψη για τη σχέση της έννοιας "ανάγνωση" και με την έννοια της "γνωριμίας": http://www.humanlibrary.gr/index.php/el/


Τι είναι η Ζωντανή βιβλιοθήκη; Φυσικά, μια κινητή βιβλιοθήκη με...ομιλούντα βιβλία. Δεν πρόκειται για κάποιο τρικ σχετικό με την τεχνολογία. Πρόκειται για ανθρώπους πρόθυμους να τους ξεφυλλίσεις, και σου δίνεται η μοναδική ευκαιρία να ακούσεις τις ιστορίες τους από πρώτο χέρι. 

σημείωση
1.Η φωτό με το μήνυμα στο μπουκάλι και τη γραφομηχανή είναι παρμένη από: http://charlottesfancy.com/2009/11/12/handmade-holidays-stocking-stuffers-part-2/message-in-a-bottle-letter-service-by-miniature-rhino/
2.Δεν μου αρέσουν πολύ οι παραπομπές με αριθμούς, προτιμώ να μετρώ αστεράκια!

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

παρασκήνιο

 Ανθρώπινη περιέργεια;
Όταν αναφερόμαστε σε κάποιο γεγονός, μερικοί ακροατές επιθυμούν, διακαώς, να μάθουν τι άλλο ακολουθεί, ή τι πλαισιώνει την είδηση. Με το δίκιο τους.*


Αρχαία Κοίλη οδός, λόφος Μουσαίου(παρασκήνιο) ή Φιλοπάππου(προσκήνιο)
http://athinapisovitrina.blogspot.gr/2011/01/blog-post_12.html


Να έχεις παρασκήνιο.

Το παρασκήνιο είναι όρος του θεάματος. 
Βρίσκεται κοντά στη σκηνή, όπως  λέει και τ' όνομά του. 
Είναι ο χώρος που χρησιμοποιείται από τους συντελεστές ενός αγώνα, μιας καλλιτεχνικής παράστασης, πριν από αυτήν, κατά τη διάρκεια, και μετά το τέλος της.

Η σκηνή είναι το απαύγασμα της τέχνης, ο "ιερός" χώρος που αποθεώνονται οι ηθοποιοί, 
οι χορευτές, οι μουσικοί, και οι ρήτορες- μόνο που στη δική τους περίπτωση λέγεται "βήμα".

Η πολιτική σκηνή της Αρχαίας Αθήνας, το βήμα της Πνύκας













http://www.apodimos.com/arthra/09/Jun/O_LOFOS_TOY_FILOPAPPOY/index.html

Το παρασκήνιο είναι ανεπίσημο, είναι το πέρασμα προς τη σκηνή, ένας χώρος, θα λέγαμε, βοηθητικός.  Κι όμως μοναχά, μια νοητή γραμμή χωρίζει το ένα από το άλλο. Μια ανάσα από εσένα για να βγείς, ,μια ώθηση αν σε παρακινήσουν άλλοι.

Για μένα, το παρασκήνιο είναι πιο ιερό, καθώς έχει περισσότερα ανθρώπινα ίχνη.
Κι αν στη σκηνή τελείται κάθε βράδυ σχεδόν η ίδια πράξη, στο παρασκήνιο γράφεται ιστορία, με στιγμές ανεπανάληπτες: αγωνίες, γέλια, μυστικά, λάθη, εμπόδια: αλληλεγγύη και ανταγωνισμός...  

Αυτά στην παράσταση, στον αγώνα. 
Στη ζωή τη δική μας; 
  
χ 
Όταν ένας αθλητής τρέχει
ένας δάσκαλος διδάσκει
ένας καλλιτέχνης δημιουργεί
υπάρχει από πίσω από κάθε έργο μας ένα παρασκήνιο. 
Κάποιος, κάτι που μας ενέπνευσε : κάτι που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, ή κάτι από τη ζωή μας, συνυφασμένο στενά, με κάτι που μάθαμε, που νιώσαμε. 
Μπορούμε διακριτικά, χωρίς να χάσουμε την αίγλη μας, να αναφερθούμε στο αθέατο, στο παρασκήνιο. Όπως σε μια απονομή, αυτοί που βραβεύονται αναφέρουν, τιμητικά, αυτούς που τους βοήθησαν. 
Συχνά έχουν μεγαλύτερη σημασία οι προσωπικές λεπτομέρειες που μεταδίδουμε, οι "πινελιές μας", γιατί μπορούν πιότερο να αγγίξουν τον άλλο, πιο πολύ από τα ανώτερα νοήματα που θέλουμε να παραστήσουμε. 
Φαίνεται απίστευτο, αλλά οι μικροσκοπικές αυτές δόσεις πραγματικότητας μπορούν να οδηγήσουν πιο εύκολα στον προορισμό: στο να γίνουμε, και γίνουν και οι άλλοι, καλύτεροι.

χ
Προσπαθούμε να γιορτάσουμε επετείους, στην οικογένεια, στο σχολείο... 
Το "θέμα"  μπορεί να είναι πάντα το ίδιο. Οι άνθρωποι που μας πλαισιώνουν δεν είναι ποτέ οι ίδιοι. Νέο αίμα καταφθάνει, και όσοι "πιστοί από παλιά" προσέλθουν είναι κατά ένα χρόνο "πιο διαβασμένοι". 
Έχουν τη νοστιμιά τους αυτές οι αλλαγές, όπως έχουν και το νόημά τους. Μεγαλύτερο από όσο προσπαθούμε να δώσουμε προσέχοντας για το άψογο αποτέλεσμα της τούρτας και των εδεσμάτων, ή ενός λόγου που θα εκφωνήσουμε.

χ
Έχεις μια σχέση, ή μεγαλώνεις παιδί(α). Αν καταφέρεις να κρατήσεις ένα ημερολόγιο θα δεις ότι πίσω από κάθε "σημαντική σας στιγμή" μπορεί να κρύβονται κι άλλα γενονότα, κάποτε αστεία, αλλότε δυσάρεστα. Δεν είναι λίγες οι φορές που το παρασκήνιο καθαιρεί, επισκιάζει την εμπροσθοφυλακή. Κάποιος, από τα μετόπισθεν, μας διακόπτει. Νιώθουμε ότι όλα πήγαν στραβά.

Όταν το παρασκήνιο εισβάλει στη ζωή μας, τότε είναι που πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη διαδρομή, ακόμη και τον προορισμό. Να μην πασχίζουμε, να μην ματαιοπονούμε. 
Για μας. Για να μη διαλυθούμε.


Οριοθετώντας το παρασκήνιο

Όταν μιλάμε για μας. Εμείς ορίζουμε πιο είναι το σημαντικό και το ασήμαντο. Για μας. 
Θέλουμε κάποια πράγματα που έχουμε ζήσει να μας χαρακτηρίζουν. Τα γράφουμε και στο βιογραφικό μας. Τα υπόλοιπα προσπαθούμε να μην φαίνονται. Είναι κατά κάποιον τρόπο "θέμα φωτισμού".

Με μια πιο προσεκτική ματιά γύρω μας: κοιτάζοντας βίντεο, φωτογραφίες, γράμματα, αναμνηστικά, αφιερώσεις, δώρα, κοσμήματα , ρούχα, τρόπαια, εισιτήρια, ακόμα και ιατρικές εξετάσεις, ανθρώπους που αφήσαμε ή μας άφησαν - 
όλα καθ'ημάς συνδεδεμένα με "ορόσημα¨, φανερώνουν (πάντα καθ' ημάς) τα δευτερεύοντα - γινόμαστε πιο πλήρεις, πιο δυνατοί. 
Όλα τα σημάδια του παρασκηνίου, είναι σημάδια νίκης. Συνεχίσαμε, επιζήσαμε. 

Πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας υπάρχει η απορία: αν όμως, είχαμε ακολουθήσει άλλη διαδρομή, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα; 
Πιστεύω πάνω κάτω το ίδιο. Όπως όταν έχουμε deja-vu.

Αν η σκηνή είναι κύκλος, τότε είναι και το παρασκήνιο. Κύκλος ομόκεντρος.




-------------------------- 
*Η παρακάτω πολύ όμορφη δράση βρίσκεται πίσω από τη σημερινή ανάρτηση.
Με χαρα να φιλοξενήσω το ποστ από το φιλικό blog.

Μαμάδες στο δρόμο: Η ξενάγηση στου Φιλοπάππου: Η τελευταία δράση μας πριν το καλοκαίρι έγινε προχτές την Κυριακή. Ήταν μια περιπατητική ξενάγηση, με οδηγό τον Αριστοτέλη Κοσκινά (που ...

επίσης, δείτε τι γράφει στο blog της η Στέλλα, πρωτοπόρος του babywearing, που είχα -επιτέλους!-τη χαρά να γνωρίσω στο παρασκήνιο της ξενάγησης:
Babywearing: Με τα παιδιά στα μονοπάτια της Αθήνας: Όταν διάβασα για την ξενάγηση στου Φιλοπάππου, που θα διοργάνωναν το blog «Μαμάδες στο δρόμο» και ο σύλλογος «ΠΕΖΗ» , κάτι σκίρτησε μέσα μ...