Σελίδες

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

χρόνος

Να έχεις χρόνο.

Ο χρόνος είναι ποσότητα, μέγεθος στη φυσική, διάσταση στη φαντασία, βάση δεδομένων για την επιστήμη της ιστορίας,  αίσθηση για την ανθρώπινη συνείδηση και πολλά πολλά άλλα. Τι είδους χρόνος είναι ο δικός μας χρόνος;


Ο χρόνος δεν είναι χρήμα. Δεν είναι υλικό. Είναι αγαθό. Πολυπόθητο και πολύτιμο.
Ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των αγαθών που δεν μπορούμε να αγοράσουμε με χρήματα, αν και μας έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι αντιστοιχεί σε χρήματα. π.χ, όταν έχουμε μια εργασιακή σχέση, αμοιβόμαστε για το χρόνο που απασχολούμαστε από τον εργοδότη με ένα προσυμφωνημένο ποσό. Η ίδια όμως η εργασιακή σχέση όπως και κάθε είδους σχέση, απαιτεί από εμάς διαρκή(φυσική συνήθως) παρουσία' ενώ η απουσία μας από αυτήν πρέπει να είναι δικαιολογημένη και σύντομη, γιατί μπορεί να θεωρηθεί αφορμή για (δια)λυση της εν λόγω σχέσης. Για να λείψουμε από τη δουλειά μας πρέπει να πάρουμε (την) άδεια. Για να λείψουμε από άλλων ειδών υποχρεώσεις δεν υπάρχει κανείς να ζητήσουμε την άδεια. Γιατί, ωστόσο, επιθυμούμε να έχουμε χρόνο και μάλιστα να είναι δικός μας;


Προσωπικός χρόνος
Ποιός είναι υπεύθυνος το δικό μας χρόνο; Δεν θα μπορούσα να απαντήσω κάτι διαφορετικό από αυτό: η μοίρα του καθενός. Το πού(1), πότε(2)  και με ποιους (3) συμβιώνεις, καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί ο χρόνος του.
(1) Αν γεννηθείς σε μια από τις χώρες των ευκαιριών, η προσωπική σου πορεία προς την πρόοδο θα ξεκινήσει νωρίς, αφού θα ενταχθείς σε ένα σύστημα επιλογής αναλόγως προσόντων.
(2) Αν γεννηθείς σε καιρό ειρήνης ή σε καιρό οικονομικής άνθησης του τόπου σου, έχεις πιθανότητες να καλλιεργήσεις το αισθητήριό σου και να μην δαπανήσεις το χρόνο σου μονάχα για τον πόνο και στη θεραπεία του.
(3) Αν οι γονείς σου μέσα από τη βιοπάλη δεν έχουν οι ίδιοι χρόνο για αυτούς και για σένα, δεν πρόκειται ποτέ να μάθεις να χρησιμοποιείς το χρόνο σου προς όφελός σου. Αν δε σε μεγαλώνουν οι γονείς σου το πράμα περιπλέκεται ακόμη πιο πολύ και ο χρόνος σου υφαίνεται από ανεξιχνίαστες κλωστές*.

Πότε διαχειριζόμαστε το δικό μας χρόνο; Στην ουσία όταν πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Όταν δημιουργήσουμε, κατά κάποιον τρόπο, ένα δικό μας περιβάλλον σε κάποια στιγμή της ζωής  μας, και εκμεταλλευτούμε όσο το δυνατόν μπορούμε το περιθώριο επιλογών μας. Τότε " θα κάνουμε την τύχη μας ", διαμοιράζοντας το χρόνο μας κυρίως σε τρεις τομείς : εργαζόμενοι (σε δική μας ή όχι επιχείρηση), φτιάχνοντας νοικοκυριό (με ή χωρίς οικογένεια), ή ταξιδεύοντας για να γνωρίσουμε τον κόσμο (με ή χωρίς οικονομικούς πόρους). Κι εδώ όμως υπάρχουν παγίδες.
  Κάθε στιγμή της ζωής μας πρέπει να επαναπροσδιορίζουμε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε το χρόνο μας. Δεν πρέπει να τον αφήνουμε να περνά άσκοπα. Πρέπει να είμαστε ΜΕΣΑ στο χρόνο μας. Παρόντες. Ό,τι κάνουμε να το κάνουμε με όλη μας την ψυχή.
Αυτό δε σημαίνει ότι θα μας αρέσει πάντα ό,τι κάνουμε. Αλλά το σίγουρο είναι πως όση περισσότερη σκέψη και ενέργεια δώσουμε σε αυτό που κάνουμε την κάθε στιγμή, τόσο καλύτερο θα γίνει, έτσι ώστε,αργότερα, να προχωρήσουμε σε κάτι που μας γεμίζει περισσότερο.

 συνεχίζεται


Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

επιλογές

photo by manouel   ( http://photographytrain.blogspot.com/2008/07/e_04.html )
Να έχεις επιλογές.

Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Ισχύει στ' αλήθεια η έκφραση "Δεν έχω άλλη επιλογή! "που συχνά ακούμε, συνήθως με αρνητική χροιά; Μήπως αυτό σημαίνει ότι έχω ήδη επιλέξει ή, ακόμα χειρότερα, ότι αυτή η εκδοχή έχει επιλεγεί για μένα; Ή μήπως, απλώς, κάποιος χρησιμοποιεί την έκφραση για λόγους εντυπωσιασμού, και πρόκειται δηλαδή για ρητορεία; 

Ήδη με την χρήση των συνδέσμων "μήπως" δημιουργήθηκαν κάποιες επιλογές στον αναγνώστη, έτσι ώστε να τοποθετηθεί για το σε ποια περίπτωση προφέρει ο ίδιος την παραπάνω έκφραση. Μπορεί όμως να το κάνει και για όλους τους παραπάνω λόγους, μπορεί για κανέναν από αυτούς ή μπορεί και για άλλους επιπλέον λόγους, που ο συντάκτης της ανάρτησης δεν μπορεί να φανταστεί...

Όπως και να 'χει το ευτυχές είναι να υπάρχουν επιλογές. Και να υπάρχει ευνοϊκό κλίμα έτσι ώστε να διαφανούν στον καθένα. Με αυτήν τη λογική σε μια τυχαία κατάσταση, καλείται το άτομο, αναλόγως με το χρόνο,τα μέσα, την ψυχική ηρεμία που διαθέτει να προτείνει στον εαυτό του ή και στους άμεσα εμπλεκόμενους μία ή παραπάνω λύσεις, και το κόστος αυτών. Εξετάζοντας όλες τις πιθανότητες μπορούμε να έχουμε καλύτερη εποπτεία και πιο σταθερή γνώμη στην επιλογή μας.

Η επιλογή προϋποθέτει τουλάχιστον δύο συνιστώσες, δηλαδή τουλάχιστον ένα δίλημμα. Τα ψευδή διλήμματα είναι κατασκευασμένες ερωτήσεις που μας οδηγούν να επιλέξουμε την προφανέστερη αλλά όχι και ωφελιμότερη λύση. Ποτέ δεν πρέπει να αφήνουμε κάποιον να υποτάσσει τη σκέψη μας με τέτοιον τρόπο προκειμένου να μας πουλήσει κάποιο προϊόν στην καλύτερη περίπτωση ή ακόμα και να μας αποσπάσει τη σύμφωνη γνώμη, την υπογραφή μας για ένα ή περισσότερα περιουσιακά μας στοιχεία.

Οι επιλογές χρησιμοποιούνται ως μέθοδος διαπαιδαγώγησης/εκμάθησης που δίνει στον εκπαιδευόμενο την αίσθηση ότι επιλέγει τη σωστή γνώση , αλλά και γνώμη. Τα τελευταία χρόνια είναι επίσης μια από τις πιο διαδεδομένες μεθόδους εξέτασης διαφόρων γνωστικών αντικειμένων (οι γνωστές "πολλαπλές επιλογές / multiple choices")
  
Μπορεί κάποιος να δημιουργεί επιλογές; Να μπορεί να έχει, εξ αρχής σε όλες τις καταστάσεις που βιώνει, την προσαρμοστικότητα και την ευελιξία που απαιτείται, έτσι ώστε να μην βρίσκεται στριμωγμένος μεταξύ δύο επιλογών ή καμιάς; Υπάρχουν περιβάλλοντα επιλογών και άλλα, μη επιλογών; 

Η δημιουργία επιλογών είναι κάτι που διδάσκεται, ακόμη και στην επίλυση των μαθηματικών προβλημάτων. Είναι ένα είδος αντικατάστασης, είναι μια εφεδρική λύση, μια λύση ανάγκης που μπορεί να μας δείξει το δρόμο μέσα από κάτι που πριν φαινόταν αδιέξοδο. 


                                                                              Και της επιλογής ο επίλογος

Το να έχουμε επιλογή πρέπει να είναι αξίωμα. Ένα δεύτερο σχέδιο για τη ζωή μας. Κάτι που θα μας απομακρύνει από τη συμφόρηση. Είναι ένα κέρδος για μας. Τίποτα δεν μπορεί να είναι μόνο άσπρο ή μόνο μαύρο. Το μυαλό μας πρέπει να είναι ορθάνοιχτο στις ευκαιρίες

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

μνήμη

Το δεύτερο σημαντικό εφόδιο κατ' εμέ είναι το μνημονικό.

Κώστας Βρούβας, βινίλιο (titaniumartgallery)


Είστε ένας άνθρωπος που
α)Ξέρετε να παίζετε παιχνίδια με χαρτιά και όλα τα είδη των κόμπων;
β)Θυμάστε ολόκληρες προσευχές, το εορτολόγιο και σε ποια σελίδα βρίσκονται όλες οι αγαπημένες σας συνταγές;
γ)Έχετε τη συνήθεια να αυτοσχεδιάζετε πάνω σε μια δοσμένη μελωδία;

Αν περιγράφατε μία μία ξεχωριστά από τις παραπάνω ιδιότητές σας σε κάποιον, 
το αναμενόμενο θα ήταν να θελήσει να βγάλει συμπεράσματα.
α) Είστε άτομο που έχετε πάθος με το τζόγο και σας έχει μείνει από τότε που είχατε μπαρκάρει ναυτικός.
β) Έχετε ζήσει χρόνια σε μοναστήρι  και είχατε διακονήσει στην κουζίνα.
γ) Το πιο βαρετό για σας μαθημα στο σχολείο ήταν η ωδική και γι' αυτό τιμωρείτε τις μελωδίες με το να τις διασκευάζετε ακατάπαυστα.

Μη θυμώνετε με τα σχόλια αυτά, κι ας απέχουν πολύ από την πραγματικότητα.
Ακόμα δεν έχετε συνηθίσει ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων, μένει μόνο στην επιφάνεια; Επίσης, ότι τα περισσότερα συμπεράσματα βγαίνουν βιαστικά και χωρίς να βοηθούν στο να κατακτήσουμε την ουσία των πραγμάτων;

Για μένα ένα άτομο που έχει όλες τις παραπάνω δεξιότητες - γιατί όλες οι παραπάνω είναι δεξιότητες που έχουν καλλιεργηθεί με κόπο, συγκέντρωση και επανάληψη - έχει πολύ καλό μνημονικόΚαι θέλοντας να βγάλω συμπεράσματα θα έβρισκα τα εξής θετικά στα παραπάνω

α) είστε ένα άτομο ευχάριστο στην παρέα και συνάμα χρήσιμο
β) είστε άτομο με εσωτερικότητα, κοινωνικό που του αρέσει διαρκώς να προσφέρει 
γ) είστε ένα άτομο που γνωρίζοντας τη μουσική σε βάθος, την προσεγγίζετε με παιγνιώδη τρόπο για να επικοινωνήσετε με άλλους γνώστες.

Η μνήμη μας είναι σαν μια μαθητική ταυτότητα. Μας προσδιορίζει ως άτομα και μας ωθεί προς τις διάφορες κατευθύνσεις. Επάνω της είναι γραμμένα αυτά που ξέρουμε, αυτά που θελήσαμε να μάθουμε, και πρόκειται να εγγράψει αυτά που θα μας συμβούν, είτε τα επιλέξουμε, είτε όχι. 

Τι θα κάναμε χωρίς τη μνήμη; Θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι ή πιο δυστυχισμένοι; 
Σίγουρα θα ήμασταν λιγότερο συστηματικοί, και ενδεχομένως θα κάναμε συνεχώ ς  τα ίδια ή παρόμοια λάθη. Ίσως δεν θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε  μακρόχρονους δεσμούς με άλλα πλάσματα. 

Πολλοί μιλούν για μηχανισμούς της μνήμης
Ας δούμε ποιες εγκαταστάσεις φιλοξενεί το μνημονικό εργοστάσιο.
Στο υπόγειο οι αποθηκευτικοί χώροι, και ανεβαίνοντας προς τα πάνω θα είχαμε τα εξεής τμήματα:
αναγνώρισης
ταξινόμησης
έρευνας 
ανάκλησης δεδομένων, 
τμήμα πληροφοριών
τμήμα παραγωγής  
τμήμα εμπειριών. 

Βελτιώνοντας τη μνήμη μας, βελτιώνουμε τη ζωή μας:
μαθαίνουμε νέα, και  ενδεχομένως περισσότερα πράγματα και με αυτόν τον τρόπο δίνουμε νέες προοπτικές στο άτομό μας. Μια μνήμη ακονισμένη, καλοσυντηρημένη, είναι μια μνήμη έτοιμη να δεχτεί νέες γνώσεις. Γνωρίζοντας περισσότερα, και ειδικότερα αυτά ακριβώς που εμείς επιθυμούμε να γνωρίσουμε, γινόμαστε περισσότερο κύριοι της κατάστασής μας, λιγότερο εξαρτημένοι από ανθρώπους και μηχανές. Επιπλέον, η μνήμη μας βοηθά να ανακαλέσουμε οτιδήποτε θα μας χρειαστεί για να χτίσουμε το μέλλον μας, και να δημιουργήσουμε νέες καταστάσεις βασιζόμενοι στις εμπειρίες μας. 

Ο επίλογος της δεύτερης ανάρτησης εφιστά την προσοχή μας
στο ότι το μνημονικό μπορεί να γίνει το καλύτερο όπλο εναντίον της αποτυχίας




Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

φαντασία


Να έχεις φαντασία.


Ben Heine. Πηγή:http://thewondrous.com/amazingly-creative-drawing-vs-photography/
Αποφάσισα να γράψω για κάτι που με απασχολεί έντονα 
τον τελευταίο καιρό: πόσο δημιουργική μπορεί να σταθεί για όλους η φαντασία.

για γονείς και γενικότερα παιδευτές


                                                το εφόδιο της φαντασίας ως (εκ)παιδευτικό μέσο

Φαντασία έχουμε από τη γέννησή μας. Είναι ένα από τα εφόδια του ανθρώπινου μυαλού. 
Είναι κρίμα, τόσο οι γονείς, όσο και οι εκπαιδευτικοί μας, να υποτιμήσουν τη χρησιμότητά της, αντί να την καλλιεργήσουν περαιτέρω. Θεωρώ εξέχουσας σημασίας τη φαντασιακή έκφραση, προκειμένου  να αναδυθούν  οι ποικίλες  δεξιότητες ενός ατόμου.


Ας προσπαθήσουμε να περνάμε ευχάριστες ώρες με τα παιδιά μας. Ώρες όπου θα είματε παρόντες στον κόσμο τους,  με όλες μας τις αισθήσεις. Επιζητούν, τόσο, την προσοχή μας!
Ας ακούσουμε καθαρά τα αστεία και τα παραπονά τους. Ας δούμε τις εκφράσεις τους. Ας ψηλαφήσουμε,μυρίσουμε, γευθούμε ό,τι αυτά θέλουν να μοιραστούν μαζί μας. 
Ας μη βιαστούμε να μαλώσουμε το παιδί όταν θέλει να πλατιάσει, να δώσει μια διαφορετική ή αλλόκοτη ερμηνεία για την καθημερινότητα. Ας δώσουμε την ευκαιρία να μας φανερώσει τη φαντασία του, και  θα μάθουμε κάτι πολύ σπουδαίο, αν όχι για εμάς, του τύπου "γηράσκω αεί διδασκόμενος" , αλλά για τον τρόπο που το παιδί  βλέπει τον κόσμο. Τις περισσότερες φορές συμπεραίνουμε πως έχει την ικανότητα να βλέπει και να αγαπάει την ομορφιά της ζωής που εμείς προσπερνάμε.


Ορίζω δύο χρήστικά φαντασιακά εργαλεία για το μαθησιακό περιβάλλον : 
το στοχασμό που απαιτεί έντονη εσωτερική διεργασία, και την έκφραση του ατόμου μέσω του σώματος (είναι αυτό που λέμε στα σύγχρονα εκπαιδευτικά προγράμματα αισθητική αγωγή)
 


                                                     στοχασμός
Με τη φαντασία έχουμε τη δυνατότητα να επεξεργαστούμε μια κατάσταση στην υποθετική της μορφή. Δηλαδή, να εξετάσουμε τις περισσότερες δυνατές πιθανότητες ενός θέματος και να βρούμε αντίστοιχες λύσεις στις δυσκολίες που ενδέχεται να προκύψουν.
Αυτή η λειτουργία της φαντασίας την καθιστά υπηρέτη της σκέψης, αλλά και της φιλοσοφίας και κατ' επέκταση της επιστήμης.

Με μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα το παρακάτω έγγραφο.


Από τη σελίδα 6 ξεκινάει η διάλεξη του Ευγένιου Τριβιζά, 
καθηγητή εγκληματολογίας και συγγραφέα παιδικών βιβλίων φαντασίας, 
"Επιστήμη και Φαντασία" που δόθηκε κατά την έναρξη του 14ου συνεδρίου Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που οργάνωσε η ΕΕΟΙ (Αθήνα ,30.11 2007).
                                    έκφραση του ατόμου μέσω του σώματος
Όπως και στο στοχασμό, όπου ο εγκέφαλός μας χρησιμοποιεί ένα μεγάλο μέρος του, έτσι και στη σωματική έκφραση πρέπει να δίνουμε όλη μας την προσοχή. 
    Οι ασκήσεις του σώματος συνήθως συνδέονται με τη γυμναστική, η οποία έχει αναμφίβολα άριστα αποτελέσματα. Ο αθλητισμός ωφελεί το άτομο στη μυϊκή ενδυνάμωση, στο μεταβολισμό της τροφής, στην εγκράτεια, στην άμιλλα κ.α. Οι σωματικές ασκήσεις όμως, ως κατηγορία, θα πρέπει να είναι ποικίλες και πιο ελεύθερες, ως σύλληψη, αλλά και ως εκτέλεση. Στην εποχή μας, όπου όλα πρέπει να είναι κατηγοριοποιημένα για λόγους σαφήνειας, θα λέγαμε πως οι σωματικές ασκήσεις θα πρέπει να έχουν στοιχεία χορού, ευλυγισίας , πολεμικών τεχνών, καθώς και μιμικής. Δηλαδή να περιέχουν σχεδόν τα πάντα. Γιατί στη ζωή είμαστε τα πάντα. Και αθλητές, και χορευτές, και πολεμιστές, και ακροβάτες, και μίμοι. Και πρέπει να έχουμε περάσει μια υποτυπώδη εκπαίδευση, για να την ανακαλέσει το σώμα σε ώρα ανάγκης.


   
για όλους, ανεξαρτήτως παιδευτικής ιδιότητας.

                                                                                      η φαντασία ως τέχνη

Έργα της φαντασίας είναι αναμφίβολα και ανεξαιρέτως όλα τα έργα τέχνης. 
Και δεν εννοώ μόνο τα έργα που είναι αφηρημένα ή δεν αντιστοιχούν σε υπαρκτά αντικείμενα, αλλά όλα τα έργα τέχνης, με την έννοια της τέχνης ως τόλμης, ως επινόησης, ως πολυμήχανου, ως εφεύρεσης. Εκεί που ο όρος τέχνη γεννιέται μέσω του τεχνίτη, και όχι απαραίτητα καλλιτέχνη, εκεί που επεισέρχεται η ευρεσιτεχνία, η "πατέντα".

 

                                                                             η φαντασία ως αυτοδιάθεση

Στερώντας την δυνατότητα της φαντασίας, εγκλωβιζόμαστε σε μια ρουτίνα. Σε μια διεκπεραίωση.Σε έναν εφησυχασμό.
Δεν ψάχνουμε οι ίδιοι την αλήθεια και τη λύση των προβλημάτων μας, αλλά  έχουμε αναθέσει το ρόλο αυτό σε άλλους, από τη φαντασία των οποίων επηρεαζόμαστε έντονα. 
Εγκλωβιζόμαστε σε έναν και μόνο τρόπο ζωής και σκέψης. Ακόμα και σε αυτόν της υπερπολυτέλειας.
H μονοτονία γεννά την απαισιοδοξία, ενώ η φαντασία μπορεί να οραματιστεί μια θετική πλευρά σε όλα τα πράγματα. Η φαντασία τροφοδοτεί την καλή διάθεση και η καλή διάθεση τη φαντασία. Μέσα στην μιζέρια η φαντασία μπορεί να δείξει το δρόμο προς τη σωτηρία. Είναι ένα είδος επανάστασης.



                                                                                  η φαντασία ως θεραπεία


Από που λέτε να ξεκίνησε η ψυχολογία; Μήπως από τη διακριτική φαντασία του ενός ανθρώπου να ερευνήσει τον άλλο; Να σκεφτεί εναλλακτικούς τρόπους να τον θεραπεύσει; 
Πώς αλλιώς θα μπορούμε να απομακρύνουμε κάποιον από τις εστίες του πόνου; Μόνο αν του δώσουμε τη δημιουργική δύναμη να φανταστεί κάτι άλλο εκτός από τον πόνο.

Για πολλούς ανθρώπους και μόνο η σκέψη, ότι π.χ. υπάρχει ένα σκεύασμα γι' αυτούς, τους κάνει να νιώσουν αλλαγή.  Όπως περίπου λειτουργούν οι έννοιες των φαινομένων placebo- nocebo***, όπου, κατά περίπτωση, κάποιος γίνεται κατά φαντασίαν ιαθείς ή κατά φαντασίαν ασθενής.


Επιστήμη της θεραπείας δεν είναι μόνο η ψυχολογία, αλλά ούτε μόνο η ιατρική.
Ας δούμε το θέμα με μια γενίκευση. Θεωρείται ότι η καλή διάθεση μας βοηθά να ξεπεράσουμε μια ασθένεια. Υπάρχει και η αντίστροφη ακριβώς σκέψη : άλλοι πιστεύουν 
ότι όταν πέφτει η διάθεσή μας, εξασθενεί ο οργανισμός μας. 
Έτσι γεννήθηκε η ιδέα των ιατρών-κλόουν: 
αξίζει τον κόπο να ρίξετε μια ματιά στον σύνδεσμο 
1)http://www.pathfinder.gr/stories/3411748/%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF-%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%BF%CF%85%CE%BD/ 

2) http://www.directnews.gr/health/2630-2011-05-03-10-14-24.html)
και η ελληνική προσπάθεια
3)http://allagialla.pblogs.gr/2007/11/144506.html 
4)http://onar-paidi.blogspot.com/




                                                                και  ο επίλογος της φαντασίας
Κλείνοντας αυτές τις πρώτες σκέψεις που ευτυχώς είναι για το αγαπημένο θέμα της φαντασίας, στην πρώτη ανάρτηση του πρώτου μου ιστολογίου, θα ήθελα να καταθέσω το... δίδαγμα, όπως λέγαμε σε κάποιο ( σίγουρα δεν ήταν από τα αγαπημένα μου, εφόσο έχει περάσει στη λήθη) μάθημα του σχολείου.


 Με την υγιή χρήση της φαντασίας, όχι μόνο δημιουργούμε  αλλά και προοδεύουμε, δηλαδή κατά λέξη, πηγαίνουμε μπροστά, σε φανταστική παράφραση ξεγλιστράμε από τη στασιμότητα... την κατάλληλη στιγμή.

                Κι εδώ φανταστείτε με να σας κλείνω το μάτι...  
                  
μέχρι την επόμενη ανάρτηση

πώς ανεβήκαμε ως εδώ; σ' ευχαριστούμε, φαντασία!


--------------------------------------------------------------------------------------
*Συχνά, όταν ξεκινώ τη συζήτηση αυτή, οι συνομιλητές  μου, εξ αρχής, είναι έτοιμοι να πολεμήσουν την άποψή μου, έχοντας στο νου το χαρακτηρισμό "νοσηρή φαντασία".
Φυσικά και η φαντασία έχει την αρνητική της πλευρά. Όταν εκείνη αντικαθιστά την πραγματική ζωή, και εγκαθίσταται ως οδηγός πράξεων λόγω π.χ. ψυχασθένειας,ή χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών. 
Φυσικά υπάρχει και η φαντασία που μένει στο παρελθόν και εγκλωβίζεται σε αυτό. Κάποια από τα αποτελέσματά της μπορεί να είναι πρόωρη γήρανση, κατάθλιψη, φανατισμός, μανία καταδίωξης του εαυτού αλλά και άλλων. 
**Η φαντασία μπορεί να εμποδιστεί από τις συνθήκες διαβίωσης.
*** Φαινόμενο placebo (πλασέμπο) ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο ένας ασθενής παρουσιάζει βελτίωση ενώ λαμβάνει ένα εικονικό φάρμακο, δηλαδή μια ουσία χωρίς πραγματική δράση για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Πρόκειται δηλαδή για φαινόμενο αυθυποβολής, κατά το οποίο, ο ασθενής πιστεύοντας ότι λαμβάνει ένα φάρμακο που θα τον βοηθήσει, εξαιτίας αυτής της πεποίθησης και μόνο παρουσιάζει βελτίωση. 
 Το αντίθετο έχουμε στην έννοια του φαινομένου nocebo (νοσέμπο) όπου κάποιος χωρίς εμφανή αίτια παρουσιάζει μια ασθένεια απλά και μόνο διότι του έχει γίνει εμμονή και φοβία ότι θα του συμβεί.