συνέχεια

                                                                                                              "Β15"

                                                                              δεν είναι ο πλανήτης 

του μικρού πρίγκηπα, 

αλλά μια παρέα γυναικών στην Αθήνα

πηγή εικόνας

Κάτω στο γιαλό,

σιμά στο άσπρο κύμα,

Πύργος στάθηκε,

μοιάζει του βουνού,

φτάνει ως τα ουράνια.

Κίνησα κι εγώ...

φτάνω στα ριζά,

βλέπω 'να περιβόλι.

Ψάχνω για νερό

δέντρα ρώτησα

κι απάντηση δεν πήρα.

πώς ποτίζεται;

μόν η Θάλασσα,

μου δείχνει πανεθύρι

κι αναθάρρησα.

κόρη κάθεται,

κι όλο κοιτά πελάου,

και μελαγχολεί.

Kι απ' τα μάτια της,

κυλά καθάριο δάκρυ,

φτιάχνει ποταμό,

πίνουν τα δεντρά,

πίνει το περιβόλι.

πίνει η θάλασσα.

-Γιατί κλαις ξωθιά,

γιατί αναστενάζεις,

ποιος σε πίκρανε;

-Είχα φυλαχτό,

στο χέρι μου βραχιόλι,

χάνδρες θαλασσιές.

Δεκατέσσερις,

έχω, να ζεις και να 'σαι,

φίλες κι αδελφές.

Μου το χάρισαν,

και κει που πάω να πλύνω

ήρθ' ένα πουλί.

Λες του γυάλισε,

ορμά και μου το παίρνει,

πάει πέταξε.

-Κόρη μου μην κλαις,

μην χάνεις τον καιρό σου,

μη μαραίνεσαι.

Τώρα η άνοιξη

Τώρα το καλοκαίρι

Τώρα Μάχης γιος,

Τώρα ο Τομ θα ρθει,

τώρα Μικροί Μεγάλοι

θ' ανταμώσετε.

                                                                         ----
Να είσαι 
αυτό που έχεις επιλέξει
κι όσο αντέχεις
να έχεις συνέχεια, 
διάρκεια, 
συνέπεια
-----------------------------------------------------------------



... τα υλικά του ποιήματος:

η συνέχεια
μια παραδοσιακή μελωδία,
ο πύργος του Ντάουτον,
η αρχοντοπούλα των ονείρων
ένα (μπλογκ) περιβόλι
η Θάλασσα της νοσταλγίας
ένα ενθύμιο φιλίας απ' τη συνάντηση 15 γυναικών
μια κλέφτρα κίσσα
ένα μωρό που περιμένουμε να έρθει
ένας δάσκαλος με το όνομα Τομ
μια συνάντηση για τις ψηφιακές γειτονιές