Σελίδες

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Καλημέρα

Ρίχνοντας μια ματιά στην αρχειοθήκη του marron,
είδα ότι δεν υπήρξε κανένας άλλος μήνας, 
από τον περασμένο Μάρτη που ξεκίνησα το ιστολόγιο, 
με πέντε αναρτήσεις.

Επομένως, η σημερινή ανάρτηση είναι... εορταστική!
Δεν θα ήταν στο χαρακτήρα μου να πανηγυρίσω για
τα views, τον αριθμό αναγνωστών, 
τα βραβεία, ή τα γενέθλια (τα δικά μου, ή του ιστολογίου)
για μένα είναι σημαντικό το  να γιορτάσω μαζί σας,
την πέμπτη μέρα του ιδίου μήνα
 που έχω ανάγκη να μοιραστώ κάτι με το γράψιμο.

  
Καλημέρα, λοιπόν...
... μα, θα μου πείτε "Είναι βράδυ. Και μάλιστα βροχερό..."
Συγκεντρωθείτε.. Πάμε πάλι:

Να έχεις Καλημέρα...

Όχι... όχι, δεν θα σας πω για το καλημέρισμα!
Δεν θα σας προτρέψω να μοιράζετε αδιακρίτως χαιρετισμούς κι ευχές,
και μάλιστα σε ανθρώπους με μούτρα κατεβασμένα.
Καλημέρα, έτσι όπως τη σκεφτόμουν από παιδί, είναι...
Η Καλύτερη Μας Μέρα. 
Θυμάστε την "ενθάρρυνση"; Αυτό.
Μου συνέβη. Σήμερα! 

Και εξηγούμαι 


Πρώτο καλό: Ελευθερία στη δουλειά...

Σε όλες τις τάξεις που μπήκα υπήρχε τρομερό κέφι.
Μάλιστα, το "μάθημα" τρεις φορές συνεχίστηκε στην αυλή, 
επειδή οι ιδέες μας μάκραιναν λόγω επιτυχίας, 
και δεν προλαβαίναμε να τις ολοκληρώσουμε 
μέσα στο πλαίσιο της "διδακτικής ώρας".


Δεύτερο καλό: Τύχη στη διαδρομή...

Περνώντας από ένα βιβλιοχαρτοπωλείο, σταμάτησα μια στιγμή να ρίξω μια ματιά στις προσφορές.
Και ναι, πραγματικά, βρήκα ένα βιβλίο που με έκανε να χαμογελάσω.
Ο τίτλος του "500 τρόποι να αλλάξετε τον κόσμο".
Αν ήταν άλλο ένα βιβλίο για τη σωτηρία του πλανήτη, θα με είχε πιάσει σίγουρα πονοκέφαλος.
Η πρώτη ιδέα του βιβλίου λέει για πρωτότυπο δώρο γενεθλίων.
Κάθεστε; 
...Αντί για δώρα, ή χρήματα, οι καλεσμένοι να πραγματοποιήσουν μια απαίτηση του εορτάζοντα, 
π.χ. να μην χρησιμοποιήσουν εκείνη τη μέρα αυτοκίνητο.

"Κάτι γίνεται εδώ" σκέφτηκα. "Αυτό το βιβλίο μου μοιάζει".
Στην εισαγωγή αναφερόταν ότι όλο το υλικό του βιβλίου είχε αντληθεί 
από την Παγκόσμια Τράπεζα Ιδεών. (Global Ideas Bank)
Μια ευτυχισμένη, θα έλεγα τράπεζα, όπου έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 4000  κοινωνικές εφευρέσεις/καινοτόμεες ιδέες απ' όλον τον κόσμο.


Τρίτο καλό: Ευχάριστη Αλληλογραφία... 
Έχω εγγραφεί με σε ένα ιστολόγιο wordpress με το πικάντικο όνομα
Ars Longa Vita Brevis (βρήκα ότι είναι αντεστραμμένος αφορισμός του Ιπποκράτη,   
Ho bios brakhys, hê de tekhnê makrê, Ὁ βίος βραχύς,ἡ δὲ τέχνη μακρή) και λαμβάνω με email τις αναρτήσεις.
Η σημερινή του ανάρτηση μιλά για τον φιλόσοφο Alan Watts.
Το όνομα δεν μου έλεγε τίποτα. Ο τίτλος της ανάρτησης όμως ήταν "όλα τα λεφτά".
(Είναι ο ο υπότιτλος του ιστολογίου μου , περίπου)
"Τι θα κάνατε αν δεν υπήρχε το χρήμα;" 
Τέτοια συγκίνηση που ενιωσα! 
Σας προτρέπω να πατήσετε τον παραπάνω σύνδεσμο 
(με αριστερό κλικ, γιατί το δεξί μας έχει τελειώσει)
και να διαβάσετε τουλάχιστον το κόμικ.
Φυσικά, μην παραλείψετε να γυρίσετε εδώ να μου πείτε την άποψή σας...

---------------------------------

Όταν μέσα στο χάος βρίσκεις πράγματα που σε ενδιαφέρουν,

κι είναι σαν κάποιος που σε γνωρίζει να στα κάνει δώρο...

Είναι μια Καλημέρα.

Σας φιλώ όλους!




Υ.Γ. Κι επειδή αυτό το μήνα σας βάζω όλο τραγούδια ας το κρατήσω...
(ένα τραγούδι που είχα αφιερώσει  κάποτε στην Κατερίνα των Kapa)



Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

ισότητα κι ελευθερία!!


Μας φώτισε ο ίδιος ήλιος,
σαν βγήκαμε απ' την υγρή σπηλιά μας.
ΟΛΟΙ   ΙΔΙΟΙ
μικροί, ζαρωμένοι κι αδύναμοι,
κι εσύ όπως κι εγώ:
ΜΙΑ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ.

Αν δεν την εκπληρώσεις
κινδυνεύεις να χαθείς!
και γίνονται τόσο σκληροί..
αν δεν τους μοιάζεις!
κάνουν τις ευκαιρίες σου κλωστή
εσένα μαριονέτα
ή ακροβάτη ριψοκίνδυνο
 
ελπίζω να έπεσες σε χέρια καλά,
να σε ανέβασαν ψηλά

ξέρεις γιατί το λέω;
γιατί υπάρχουν κι άλλοι
που βλέπουν μέχρι το πετσί τους
κι ότι τους ξεπερνά
από το φόβο τους, το πολεμούν
κι ύστερα το πατούν για να το θάψουν,
για να κοιμούνται ήσυχοι.
Τι είδους ύπνος θα ναι αυτός χωρίς όνειρα; 

γιατί θεωρώ όνειρα όλα όσα μοιράζομαι

γιατί δε θεωρώ όνειρα τους εφιάλτες
που έχουν για υλικό 
το σάλιο το πικρό
το μάτι το οργισμένο
το χέρι που είναι έτοιμο για καυγά
το σώμα το σφιγμένο
τον παραλογισμό


αγάπη μου 
λεπτό μη χάνεις με δαύτους
μην τους πιστεύεις

σε κανέναν δεν ανήκεις
κάνε ό,τι μπορείς
και μέχρι εκεί

μην καταστρέφεσαι για κανέναν
βρες 
μια κρυψώνα για τα πολύτιμά σου
έναν τόπο που θα σε χωρά
κι ό,τι σε βαραίνει
μακριά, κι ακόμα παραπέρα

τόσο προσωρινοί
τόσο γελοίοι για να σε καθορίσουν

το ωραίο και το αληθινό δεν ξεθωριάζει
να είσαι μολαταύτα
ψυχούλα ναι
ψίχουλο όχι





--------------------------------
για την πρόκληση του Ben 
το θεωρώ χρέος ως άνθρωπος
γιατί αν και gay σημαίνει χαρούμενος,
όλοι κάνουν τα πάντα για να μην σημαίνει.

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

ενθάρρυνση

                           Κοίταξε... 
                 τις περισσότερες φορές, είσαι...
                 να σε κλαιν οι ρέγγες...
                 Υπάρχουν και στιγμές ...
                 που ίσως ... χμ, υποφέρεσαι.
                 άλλες φορές πάλι... 
                 δεν τα πας κι άσχημα!
                 Αυτά στην πάντα, τώρα.

                 Εδώ! Ε-δώ! Σε μένα.
                 Ψηλά το κεφάλι!

                 Τα Όμορφα Θέλω να σκεφτεις.

                 Τότε που Είσαι στ' αλήθεια Εσύ... 
                 Που Όλα δουλεύουν Ρολόι...
                 Και συνέχεια Λάμπεις...

                 Λες και η ζωή να σου κλείνει το μάτι.
                 Κι όλοι οι άλλοι είναι απλά ο-δο-ντό-κρε-μες...
                 Γελάς; 

                 Μην πας μακριά. 
                
                 Ίσως είναι... Αύριο!

                 Καληνύχτα!




                   

                          
                  
                  
                   

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

παρουσία



Μαγικές.
               Μαγειρικές.
                                   Γιατρικές.
                                                    Επιτυχίας
Ιδού  η  απορία:  Να έχεις  ή  να μην έχεις   Συνταγές; 
                                                                                     
Κάτω.
Απ' τις σκάλες. ναι.
Δεν μπαίνω εγώ σε ασανσέρια.
Όλα θα στα πω. Στάσου. Με τη σειρά τους.
Θες να σου δώσω συνταγές; Να χεις γραμμένο, τι να κάνεις...
Μα  έτσι όπως γίνηκε η ζωή,  πώς  θες να κάμεις  το οτιδήποτε;  Με τι χρόνο;
Μπάστα.
Μομέντο, αμόρε...
Ασπέτα.  Καπίτο.  Σέντι:
μια κόκκινη, της αγάπης, μακαρονάδα
βάζεις το λάδι και κρεμμύδι, τομάτα την φρέσκια 
αλάτι, ζάχαρη,  κρασί, κανέλλα, βάζεις βασιλικό και ρίγανη, βάζεις ... άκου μυστικό
ψιτ,
βάζεις, [αχ]
μια σταλιά έτσι ,τόσο
για το άρωμα, πουλάκι μου,άκου:
βούτυρο.. ναι , βούτυρο φρέσκο, αγελάδος!
αυτή είναι η συνταγή, τόσο καλή, τόσο απλή φαίνεται.
Μα πρέπει να 'σαι από πάνω. Όπως σ' ένα μωρό παιδί  Το νου σου.. 
Προσέχεις  μην κάψει,  παραβράσει,  ξινίσει,  πικρίσει, ξεχυλίσει,  πιτσιλίσει,
Φτάσαμε. Εξώπορτα. Να 'χεις την ευχή μου!  Ωραία η κοπέλα σου! Φτιάξε τη σάλτσα
και θα με θυμηθείς.


                                                                             ------------


Σε καλό μου!
Πώς χαλάσανε έτσι, ο κόσμος;
Μαθητευόμενοι Μάγοι!
Τι συνταγές  και τι... ρετσέτες;
Στην αγάπη; Στην κουζίνα; Στη γιατρική; Στην αγάπη, μωρέ; 
Παίδεμα θέλει. Πώς αλλιώς;
Κόπο... Πώς το λένε; 

- Προσοχή!
  
- Α, γεια σου...
Παρουσία.
Να είσαι εκεί. Από πάνω.
Γι' αυτό πάνε όλα χαμένα.
Σκορπίσαμε.
Τι να σου λέω, τώρα...
Στρίψε δεξιά. Το δεύτερο σπίτι. Αυτό με τον κήπο.
Μη φύγεις αμέσως. Να με δεις να μπαίνω. Πόσο λέει;
- 20 ευρώ!

- Τι λες, βρε παιδάκι μου; ................ ........ ...... ......... τι λες βρε παιδάκι μου;

Άμε στο καλό. 
Μπήκα! 
                                                                                                                                      ....Φαρμακείο το ταξί....




----
Αυτή η ανάρτηση δε λέει κάτι το νέο. Είναι συγγενής με πολλές άλλες.
Συγγενής.
Στη θεια Σταυρούλα της Σικελίας, αφιερωμένο.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

νυχτέρι



Αν είχατε νυχτέρι
και μείνατε ξυπνητοί για να αλλάξει ο χρόνος,
και σας αρέσουνε τα κάλαντα,
κι οι ιστορίες οι παλιές,
θα σας πω μιαν ιστορία των ημερώνε.

Τηνε βάφτισα
"Του ξωτάρη* το πάθημα" 
Ήτανε Παραμονή τ' Αγίου Βασιλείου, κι ένας γέρος είχε ξωμείνει, μονάχος, στην εξοχή.
Το φρόνιμο θα 'τανε, αφού είχενε ταΐσει και φυλάξει τα ζώα, να γυρίσει γλήορα γλήορα στη Χώρα για τον ασπερινό... Γιατί, τη νύχτα κείνη, οι άντρες θα κάνανε γύρα για τα κάλαντα. Κι άμα είχανε μαζί και τις τσαμπούνες... εκεί να δεις, τραγούδια και πειράγματα!
Τα κάλαντα στοχάστηκε κι ο γέρος αφού τέλειωσε τις δουλειές του, κι έβγαλε την τσαμπούνα του από το σακούλι να τη δοκιμάσει. Του εφάνη κομμάτι στριγγιά και την έλυσε για να την εξετάσει. Του πήρε ώρες να ταιριάξει τα μπιμπίκια... Αφού πια την έστρωσε, και λαλούσε κατά πως έπρεπε, την έδεσε και πάλι όπως πρώτα. Τηνε πότισε και τσίπουρο, ήπιενε κι ελόγου του, και βάλθηκε να παίζει. 



Έπαιξενε κι έπαιξενε... τραγούδια του χορού... μπάλους και πόλκες... 
και τέλειωσε να παίζει πια με τον Άη Βασίλη. Κι εκεί έπιασε το τραγούδι. Ακουμπούσε στο μάγουλο το κόκκαλο και τραγουδούσε όσο πιο δυνατά μπορούσε, ως έκαμε στη νιότη του.


     Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά 
   αρχή -αρχή του Γεναρίου 
και εορτή του μάκαρος 
Αγί -Αγίου Βασιλείου
Αγιος Βασίλης έρχεται
από -από την Καισαρεία
βαστά εικόνα και χαρτί
χαρτί -χαρτί και καλαμάρι
το καλαμάρι έγραφε 
και το -και το χαρτί ομίλειε:
Βασίλη πόθεν έρχεσαι 
και πο -και πόθεν κατεβαίνεις
από τη μάνα μ' έρχομαι
και στο -και στο σχολειό πηγαίνω
Κάτσε να φας κάτσε να πιες
κάτσε -κάτσε να τραγουδήσεις
κάτσε τον πόνο σου να πεις
να μας -να μας καλοκαρδίσεις
Εγώ γράμματα μάθαινα
τραγού -τραγούδια δεν ηξεύρω
και σαν ηξέρεις γράμματα
πες μας -πες μας την αρφαβήτα
και στο ραβδί του ακούμπησε
να πει -να πει την άρφαβήτα
ξερό ραβδί χλωρό ραβδί
χλωρά -χλωρά βλαστάρια επέτα
κι απάνω στα κλωνάρια του
περδι -περδικες κελαηδούσαν
δεν ήσαν μόνο πέρδικες 
ήσαν -ησάν και τρυγονάκια
να κατεβαίνουν στο γιαλό
να πι -να πίνουν ν' ανεβαίνουν
να ραίνουν τον αφέντη μας
τον πο -τον πολυχρονεμένο
....
Έτσι επέρασεν η ώρα και άρχισε να νυχτώνει. 
Αφού φχαριστήθηκε για καλά την τσαμπούνα, θυμήθηκεν ο γέρος να γυρίσει σπίτι του. Φορτώσε το μουλάρι του, και πήρε το δρόμο κι όλο σφύριζε και κανένα απ' τα παινέματα, τα κρυφά, και γελούσαν και τα μουστάκια του.

Κει που κατηφόριζε στ' Αη Λια το ρέμα ... σ' ένα τρίστρατο... σαν ν' ακουσε κι άλλη μια φωνή εξόν απ' τη δική του. 
Δίνει προσοχή, 
κι ακούει ένα κλάμα,
μα τι κλάμα! 
Σου σπάραζε την ψυχή. 
Κοιτάει αυτού, κοιτάει παραπέρα, και γλιέπει και σε μια ξερολιθιά... 
ένα μικρούλικο παιδί.
Το συμπόνεσεν πολύ, ο γέρος... και του 'πενε:

- Γιόκα μου,οφού! Να σε χαρώ, τι κάμεις οδώ όξω;
- Έπεσα από το ζώο μου. Το δρόμο δεν τον ξεύρω.
Πορπάτησα, πορπάτησα, και έχω μπαϊλντήσει.
- Σώπα, παιδί μου, και μην κλαις. Σε παίρνω εγώ, μαζί μου.

Σαρτάρισε ο μικρός στα καπούλια του μουλαριού.



Εμίλιε ο γέρος, ώρες και ώρες, μη τυχόν και θυμηθεί το παιδί το λόγο πού 'κλαιγε. Έλεγε, για τους κιντύνους της νύχτας. Για τις καλές κυράδες που άμα σε περιλάβουνε σε χορεύουνε μέχρι που να σε σκάσουνε. Κι άμα σου μιλούνε δεν πρέπει να τους μιλείς, μόνε να κρατάς ένα κομμάτι ψωμί και σπίρτα. Και για τους καλλικατζάρους που είχαν έρθει στη γη απ' την Παραμονή των Χριστουγέννων.. Που κάνουν τούτο και κείνο, που ναι μια σταλιά, που χουνε μάτια φλόγινα, δοντια τέτοια....
Έλεγε, έλεγε... και χανόταν πίσω τους οι εξοχές...
Κι απάνω που 'λεγε, κειές τσι ιστορίες... γίνεται, να σε χαρώ, η χάλαση του κόσμου.
Βοή τρανή.... σεισμός της γης... Έτριζεν η στεφάνη του βουνού...  
και κατεβαίναν οι βολάδες...
ολάκεροι βράχοι να φράξουνε το δρόμο.
Ο γέρος τα χε χαμένα.
Κι ακούει εκείνη την ώρα ένα γέλιο φοβερό που σού κοβε το αίμα.
-  χε  χε  χε  χε χε
 
Γυρνάει να δει πίσω του, και... τι να δει!
Το παιδί ήτονε... που γελούσε! Κι είχε, όπως στο λέω... μάτια κόκκινα της φλόγας και δόντια κοφτερά, μαλλιά δυο πήχες, και τα ποδάρια του είχανε μακρύνει... που σερνούντανε χάμου... Τον είχε πιάσει ο καλλικάντζαρος για τα καλά! ... και δεν τον άφηνε το γέρο.

Πώς του κοψε κείνη την ώρα, πιάνει μια τα σπίρτα του και το ψωμί που χενε στην τσέπη, και σταμάτησεν η χάλαση. Δίνει μια του καλλικατζάρου με όλη του τη δύναμη και τον πετάει σε κάτι φρύγανα,  πιάστηκαν τα μαλλιά του, πού να φύγει;
Δίνει ευτύς ο γέρος μια τσεντιά δυνατή του μουλαριού, κι όπου φύγει φύγει.

Δεν ματακοίταξεν πίσω του.
Κι από την κάμαρή του έκανε μέρες να βγει.

Γι αυτό κι εγώ φοβούμαι τις νύχτες των γιορτάδων να μένω στις εξοχές
μην τύχει και τονε δω,  
κειό τον καλλικάτζαρο, 
ζωντανόν, εμπρός μου. 


... και από χρόνου θα σας πω
και σας περί ευχαριστώ
ευτυχές - ευτυχές το νέο έτος
να περά- να περάσουμε και φέτος 



-------------------------------
* ξωτάρης στα τζιώτικα είναι ο κάτοικος της εξοχής.
Πρόκειται για δική μου διασκευή μιας ιστορίας
που έλεγε η προγιαγιά η Χρυσώ από τα Ελληνικά,
στον πατέρα μου, όταν τη φιλοξενούσανε στη Χώρα, για τις γιορτάδες.