Σελίδες

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

το χέρι στην καρδιά


                                                                     
πηγή εικόνας
 

                                                          
                                         Είχα την ατυχία να βρεθώ σε μέρη

                                        όπου οι δάσκαλοι δεν αγκαλιάζουν,
                            αλλά χαϊδεύουν τακτικά το μανίκι που κρύβει το ρολόι,

                                       που λύνουν πρόσκαιρα τις διαφορές
                                                      μέσα στην τάξη
                                                          στην αυλή
                                                      ή στο γραφείο
                                                χωρίς να ανακουφίσουν,

                                       κι ύστερα χάνονται στο καπνιστήριο,
                                            να μην τους βρούνε τα παιδιά
                                                         
                                               που έχουν ταιριάξει τέλεια
                                                       με διευθυντές 
                                                  το ίδιο καριερίστες-
                                                 
                              -παράπονα δε δέχονται ν' ακούσουνε από κανένα
                                                          μαθητή,
                                                       συνάδελφο,
                                                      ή   γονιό 

                                    αλλά συνάμα τους αρέσουν οι φαμφάρες
                                              και άλλες λέξεις από φι
                                           όπως η "φήμη του σχολείου".
                                                        
                                                                   
                                                        -----------

                                                 Αν κάποιος από σας,
                                                   τους συναντήσει
                                            και με κόπο προσπαθήσει
                                                      να αποδείξει  
                                               ότι δεν είναι ελέφαντας

                                                         έχοντας 
                                                        φοιτήσει,
                                                       ή εργαστεί,
                                ή εμπιστευτεί σ' αυτούς ό,τι έχει πιο πολύτιμο

                                                   θα πάρει χρόνο
                                              να διορθώσει τη ζημιά. 

                                                                 
                                                         --------


                                           Το σχολείο δεν είναι καψόνι 
                                         αλίμονο στο σχολικό περιβάλλον
                                             που καλλιεργεί σκόπιμα 
                                             τον τύπο του ελληνάρα





---------------------------------------------------------------------------------------

Έχω να καταθέσω πως με τις τελευταίες εξελίξεις, 
βλέπω ένα σχολείο να βαδίζει πίσω ολοταχώς. 
Υπομονή σε όλους τους εμπλεκόμενους,
μακάρι η χώρα να βγει από την κρίση...

Δεν ξέρω πόσο μας αφορά το "πριγκιπόπουλο", ή περισσότερο το "παιδί φασίστας", 
και πόσο φιλελεύθερες είναι οι αλλαγές που προωθεί το υπουργείο, 
που αποφασίζει και διατάζει, για ότι μας κρατάει ζωντανούς τόσους αιώνες, 
την ποιότητα της σκέψης μας, το ήθος μας, και γιατί όχι, τα έθιμα και τη θεοσέβειά μας.

Με ένα από τα σχολεία που δούλεψα φέτος,
αξιωθήκαμε να δούμε το Καπλάνι της  Βιτρίνας,
όπου περιέγραφε ένα κακό σχολείο και τις οργανώσεις της εποχής.
Και είδα ομοιότητες με το σήμερα.
Και πώς το σχολείο, μας τσακίζει τα όνειρα και τα καπλάνια.





Κι ύστερα θυμήθηκα αποσπάσματα από μια γλυκειά ταινία, τη "Χορωδία του Χαρίτωνα", 
που μιλούσε για άλλη μια λογοκρισία ονείρων...
Σας αφήνω να απολαύσετε το παρακάτω βίντεο



Υ.Γ.
ανάρτηση αφιερωμένη στην Μαμά για σπίτι,  και στον Ονειρόκοσμο που με τσίγκλησαν λιγουλάκι.... 

Σας ασπάζομαι 
marron ;)

13 σχόλια:

  1. Αχ βρε κορίτσι πόσο δίκιο έχεις, και πόσο άσχημο που βρέθηκες σε τέτοιες καταστάσεις. Ακόμη ομως πιο άσχημο για τους γονείς και ιδιαίτερα γι αυτά τα παιδιά...σαν γονιός σκιάζομαι για το τι θα συναντήσουν αργότερα τα παιδιά μου και για το κατά πόσο και πως θα μπορέσω εγώ να διορθώσω σφάλματα αδιαφορίας άλλων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάχη μου, γλυκιά... δεν εύχομαι σε κανέναν να το ζήσει. Είμαι από τους ανθρώπους που το παλεύουν, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις που κρυβουμε τη βρωμιά κάτω απ'το χαλίκι, σηκώνω τα χέρια ψηλά... Και, ναι, η αλλαγή περιβάλλοντος είναι μονόδρομος...
      Φιλιά χίλια, μοιρασμενα εξίσου και σε ταλιμπανουλα Κ Μαχαραγιο ;)

      Διαγραφή
    2. Χαλάκι εννοώ και όχι χαλίκι...... ;)

      Διαγραφή
  2. Μάρω μου , ήμουν τυχερή φέτος να δουλέψω σε σχολείο και να δω από κοντά όσα υποστηρίζεις. Κι εγώ είδα και τα άσχημα και πληγώθηκα. Πάντα πληγώνομαι όταν βλέπω τα παιδιά να πληρώνουν λάθη άλλων!
    Το βάρος στην οικογένεια θα πω. Γιατί από οπουδήποτε αλλού δεν μπορούμε να περιμένουν τίποτα!
    Σε φιλώ
    Χάρηκα που σε είδα με ένα τέτοιο σημαντικό θέμα ( μπορεί να επανέλθω... πρέπει να φύγω ..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστεα μου... Άσχημα, όπως είπες, αντί να πασχιζουν για την ομορφιά, τη δικαιοσύνη, την προκοπή, ορισμένοι είναι επιτρεπτικοι στην υποκρισία εις βάρος των αδυνατων...

      Τι τυχερά τα μαθητουδια σου...
      Να επανελθεις!

      Διαγραφή
  3. Aχ, Κεμάλ! Τελικά αυτός ο κόσμος δεν θ΄αλλάξει ποτέ? Πόσο πια να πληγώσεις μια ήδη καταλαβωμένη Παιδεία και πόσο ακόμα να τσαλακώσεις παιδικές ψυχές και όνειρα στο βωμό της μάθησης και της... σωστής διαπαιδαγώγησης?
    Μάρω μου καλωσόρισες και πάλι! Ελπίζω να ήρθες για να παραμείνεις... μην και σε ψάχνουμε πάλι, ναι?
    Φιλί μεγάλο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, εσύ! Αυτό με τον Κεμαλ, απίστευτα εύστοχο.... Υποκλίνομαι, κι ευχαριστώ για όλα ;)

      Διαγραφή
  4. Ω! Τι χαρά που σε διαβάζουμε πάλι, αγαπημένη Μαρώ... και ας πονά το "θέμα" (πολύ!)...
    Αυτό που επικρατεί στα σχολεία, είναι η αντανάκλαση της κοινωνίας μας και επειδή εμείς είμαστε η κοινωνία, είναι η αντανάκλαση του καθενός... και εδώ ξεκινάει και η ευθύνη που φέρει προσωπικά ο καθένας μας και φυσικά και ο κάθε γονιός ή μη...
    Όταν οι περισσότεροι σ' αυτή τη χώρα είναι δημόσιοι υπάλληλοι και έχουν γίνει οι δημόσιοι υπάλληλοι ενός εκπαιδευτικού συστήματος που το μόνο που το ενδιαφέρει είναι να παράγει ρομποτάκια που θα φέρουν στο κράτος χρήμα, η συζήτηση εδώ "φρακάρει".
    Θυμάμαι να σου έχω ξαναγράψει, πως ο δάσκαλος και ο γιατρός είναι λειτουργήματα και όποιος δεν το δει έτσι, μόνο κακό μπορεί να κάνει γύρω του!

    ΑΦιλάκια σου στέλνω με όλη μου την καρδιά όπως και στα αγοράκια σου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαγισσουλα μου καλή, το θέτεις ακόμη καλύτερα... Η μονιμοτητα μερικές φορές φθειρει τη ματιά και το βαδισμα των ανθρώπων...
      Στα χέρια των παιδαγωγων βρίσκεται το μέλλον της χώρας,για Έλληνες αλλά και αλλοδαπούς μαθητές, μεγάλη ευθύνη... Η υπαλληλικη νοοτροπία φυραινει τις σχέσεις, και μιλάμε για νέους ανθρώπους, τόσο στις έδρες όσο και στα θρανία...

      Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία,
      Αφιλιά καλή μου φίλη 😘

      Διαγραφή
  5. Πολύ χάρηκα που έγραψες μετά από καιρό!! Το σχολείο..η παιδεία γενικά όπως και η υγεία είναι μεγάλες πληγές! Εύχομαι και ελπίζω να αλλάξει η κατάσταση σύντομα..χαίρομαι που στα δικά μου σχολικά χρόνια, τα πράγματα ήταν διαφορετικά..φιλιά πολλά, να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύη μου!!!
      Είναι μεγάλο θέμα, κι έχω πολλά να πω...
      Χαίρομαι που έχει όμορφες αναμνήσεις!
      Να είσαι καλά!!
      Καλή εβδομάδα και σε σένα <3

      Διαγραφή
  6. Μάρω μου,
    έρχομαι ακόμα σε επαφή με την εκπαίδευση λόγω των σπουδών μου και παρακολουθώ εξελίξεις σε πιο αρχικά επίπεδα εκπαίδευσης λόγω συγγενικών προσώπων.
    Το θέμα που αγγίζεις αφορά όλο τον κόσμο και όμως, θεωρώ πως λίγοι είναι εκείνοι που πραγματικά προσπαθούν να διορθώσουν την κατάσταση.
    Επίσης, πιστεύω πως στην παρούσα φάση και κατάσταση της χώρας, μόνο η οικογένεια μπορεί να σώσει την κατάσταση. Οψόμεθα..
    Να έχεις μια όμορφη Παρασκευή και να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι θα γίνει με σένα, Μαρώ μου? Πόσες φωνές πρέπει να βάλω... για να εμφανιστείς πάλι?! χαχαχαχαχαχα! Τουλάχιστον, πες μας ότι περνάς καλά να ησυχάσουμε κι εμείς και να χαρούμε με τη χαρά σου!
    Χρόνια πολλά, μάτια μου, αν γιορτάζεις σήμερα. Γλυκά, ευτυχισμένα, με αγάπη και καθετί που ομορφαίνει την ζωή σου και κάνει την ψυχή σου να χαμογελά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Έτσι στα μουγγά θα καθόμαστε, πείτε κι εσείς κάτι...